සමනලී පුනරුත්පත්තිය විශ්වාස කරන කෙනෙක්ද..?
මම පුනරුත්පත්තිය විශ්වාස කරන්නේ නෑ. ඒ නිසා ආරෙන් ආපු හැකියාවක් හෝ පෙර භවයේ හැකියාවක් නිසා රඟපානවා කියලා කවදාවත් මම හිතන්නේ නැහැ.
කලාව පිහිටන්නේ සරස්වතියගේ බැල්මෙන් නෙවෙයිද?
ඒක විහිළුවක් විදිහටයි මට පේන්නේ. ජීවිත අත්දැකීම් සහ හැදෑරීම්වලින් තමයි දක්ෂයෙක් වෙන්න පුළුවන් වෙන්නේ.
ආගමට තියෙන නැඹුරුව මොන වගේද?
මම නිරාගමිකයි. ආගම කියන දේ ගැන මට තියෙන්නේ වෙනමම කියැවීමක්.
සමනලී ගායිකාවක් හැටියට ජනප්‍රිය වෙන්න පටන් අරගෙන?
ගායිකාවක් වෙන්න මට කිසිම අවශ්‍යතාවක් නැහැ. මම ආස රංගනයට. මම කවදාවත් ගායනය හදාරලා නැහැ. ඒ නිසා ඉවෙන් වගේ තමයි ඔහොම ගායනා කරන්නේ. කොහොමත් ට්‍රිප් ගියාම, කන බොන වෙලාවට අපි සින්දු කියනවා. ඒත් වෘත්තීයමය ගායිකාවක් වෙන්න මට ලොකු පරාසයක් නැහැ.
මේ කාලයේ ජනප්‍රිය නිළිය සමනලී කියලා කවුරුහරි කිව්වොත්?
මට ඒකෙන් වැඩක් නෑ. රංගනය කියන්නේ මගේ රැකියාව. ජනප්‍රියත්වය කියන්නේ ඒකේ අතුරු ඵලයක්. ඔයා කියන විදිහට මිනිස්සු මගේ දිහා බලනවා නම් මම ඒ ජනප්‍රියකම යොදවන්න ඕන ‘මනුෂ්‍යත්වය’ වෙනුවෙන් වැඩ කරන්නයි.
නිළියක් ලස්සන වෙන්න ඕනද?
හොඳ ප්‍රශ්නයක්. ඕක තියෙන්නේ පිරිමින්ගේ ඔළුවේ. නිළියෝ විතරක් නෙවෙයි, පොදුවේ ගැහැනු හැමෝම සුරතල් සහ සුකුමාල වෙන්න ඕන කියලා මතයක් තියෙනවානේ. පිරිමි විතරක් නෙවෙයි ගැහැනුත් එහෙම හිතනවානේ. ඒ ෆැන්ටසියට අනුව බැලුවාම ගැහැනුන්ට බුද්ධිමය සංවාද අකැපයි.
ඒ කියන්නේ සමනලී ‘නිළියක්’ කියන ෆැන්ටසිය නඩත්තු කරන්නේ නැති කෙනෙක්?
අනිවාර්යයෙන්ම මම ඒක යම්කිසි දුරකට නඩත්තු කරනවා. හැබැයි සවිංඥානිකව. මට ඕන ඒ ෆැන්ටසිය පිරිමින්ට දීල ආයෙත් කඩන්න. ඒ ෆැන්ටසිය කඩා වැටෙනකොට පිරිමි බයවෙනවා. ඔවුන්ට අනුව ලස්සන ගෑනු බුද්ධිමය සංවාදවලට එනකොට පිරිමි මඩ ගහනවා. විවේචනය කරනවා. මට ඒ ගැන අත්දැකීම් තියෙනවා.
‘වෙනසක්’ වෙනුවෙන් දේශපාලනය කළා. ඇයි දැන් නිහඬ වෙලා?
දේශපාලනය කියන්නේ කඩේ යෑම නෙවෙයි. ඡන්දය ඉල්ලන්න එන එකත් නෙවෙයි. අපි ඉන්නේ මතවාදයක් තුළ. ඒ මතවාදය යම් මට්ටමකට අපි දිනුවා. නිහඬ නැහැ. හැම වෙලාවෙම අපි සක්‍රීයයි.
පෞද්ගලික ජීවිතේ අලුත් වුණා. ඔබේ සැමියා ඉන්ද්‍රචාප ලියනගේ කොහොම කෙනෙක්ද?
එයා විවෘත මනසක් තියෙන කෙනෙක්. දේශපාලනය, ස්ත්‍රී-පුරුෂ සමාජ භාවය, කලාව වගේ හැම දෙයක් ගැනම අපි දැන් ගේ ඇතුළේ කතා කරනවා. එකට කෑම උයන එකේ ඉඳලා බොහෝ දේවල් හවුලෙ කරනවා. ඒ සංවාදයට මම හරිම ආසයි. ඒක හරි සුන්දරයි.
ඉන්ද්‍රචාප සැමියා කරගන්න සුදුසුයි කියලා හිතුණේ ඇයි?
අපි එකම ෆීල්ඩ් එකක ඉන්නේ. ඒක තමයි අපි දෙන්නටම අපිව දැනුණේ. එහෙමයි කියලා වෙනස් අදහස් නැතුවාම නෙවෙයි. අපි ඒවා තේරුම් ගන්නවා. මේක හරිම ලොකු අවබෝධයකින් ගත්තු තීරණයක්.
මේක වෙනස් ආදර කතාවක්ද?
එහෙම වෙන්නත් පුළුවන්. මිනිස්සු ආදර සම්බන්ධතා පටන් ගන්නකොට භෞතික පැත්තට යනවා වැඩියි. ඒ කියන්නේ පිට පෙනුම, ගෙවල් දොරවල්, සල්ලි, යානවාහන වගේ දේවල්වලින් ගැළපීම මනිනවා. ඒ ගොල්ලන්ට ස්පර්ෂය අමතකයි. මට තේරෙන්නේ නෑ ඒ ස්පර්ෂය කියන කෑල්ල අමතක කරලා දෙන්නෙක් එකතු වෙන්නේ, ආදරය කරන්නේ කොහොමද කියලා.
මේ ආදරේ පරණ වෙන එකක් නැද්ද?
නැහැ. ආදරේ ඇතුළේ අලුතෙන් දෙයක් ගොඩනගන්න ඕන. හැම තිස්සෙම අතින් අල්ලන්න ඕන. ඔළුව අතගාන්න ඕන. කොටින්ම ආදරේ ඇතුළේ ආදරේ කරන්න ඕන. ඒත් හුඟක් අය කාලයත් එක්ක එකිනෙකාගෙන් දුරස් වෙනවා. අර මුලින් තිබුණු බැඳීම නැතිවෙලා සමීප බව නැතිවෙලා යනවා. ඒක නැති තැන සම්බන්ධතාවක් තියෙන්නේ මොකටද කියලා මට හිතෙනවා.
ඉදිරියට මොකද වෙන්නේ?
